De zullen-we-even-afspreken-tweet heeft vaste ingrediënten:

Hij richt zich tot onwijze mensen die deze wijze woorden niet in de praktijk brengen.
Hij bevat een nep-wij.
De poster zelf rekent zich helemaal niet tot deze mensen. Die is wel wijzer, toch?
De zullen-we-even-afspreken-tweet lijkt een vriendelijke poging de dwalende lezer van deze wijsheid te overtuigen, maar in werkelijkheid is het een geïrriteerde aanmaning. Neem bijvoorbeeld:
Zullen we even afspreken vanaf vandaag gewoon weer te gaan regeren?
Van afspreken kan ook geen sprake zijn. De poster behoort niet tot de mensen die hierover afspraken kunnen maken. Hier is geen berouwvolle politicus aan het woord die vanaf vandaag samen met zijn collega's zijn leven wil beteren. Het is een aanmaning aan politici om dat berouwvol te gaan doen. Het is het 'afspreken' van een gezagsdrager die eenzijdige afspraken kan opleggen, van de schoolmeester of de politieagent die de stoute toehoordertjes de les leest en geen tegenspraak duldt.
Het woord even moet dan ook niet worden begrepen als snel en moeiteloos, maar eerder als 'onmiddellijk'.
Het hele zinnetje moet dus ongeveer worden vertaald als:
Hee jullie incompetente stoethaspels! Nu heb ik er echt genoeg van! Ga je ogenblikkelijk schamen en ga vanaf vandaag gewoon regeren! Omdat Ik het zeg!
Wie zijn deze we, jij wijchoochem van een twitteraar? Dat zijn wij die het lezen. Je volgers en - wijze woorden verdienen brede verspreiding tenslotte - hun volgers, naar wie dit wordt geretweet en die er niet om hebben gevraagd te worden ingedeeld bij deze groep van stoethaspels die hun leven moeten gaan beteren.
Zullen we dus even afspreken dat jullie dit vanaf vandaag gewoon niet meer doen?
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.